Zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 164 poz. 1027 z późn. zm. - zwanej dalej: "ustawą o świadczeniach") świadczeniobiorcy przyjętemu do szpitala lub innego zakładu opieki zdrowotnej przeznaczonego dla osób potrzebujących całodobowych lub całodziennych świadczeń opieki zdrowotnej, oraz przy wykonywaniu zabiegów leczniczych i pielęgnacyjnych, diagnostycznych i rehabilitacyjnych przez podmioty uprawnione do udzielania świadczeń, a także przy udzielaniu przez te podmioty pomocy w stanach nagłych, zapewnia się bezpłatne leki i wyroby medyczne, jeżeli są, one konieczne do wykonania świadczenia.
Interpretacja wyrażenia "konieczne do wykonania świadczenia" powinna być dokonywanarozszerzająco. Zapis ten dotyczy zaopatrzenia pacjenta w leki dotyczące bezpośredniej przyczyny hospitalizacji, ale również w leki niezbędne dla podtrzymania zdrowia i życia pacjenta wynikające z chorób niezwiązanych bezpośrednio z pobytem w szpitalu. Odwrotne rozumowanie byłoby pozbawione nie tylko sensu, ale i sprzeczne z art. 68 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz podstawowym obowiązkiem lekarza jakim jest udzielanie świadczeń zdrowotnych w pełnym zakresie.
Bez względu zatem na powód hospitalizacji oraz czy następuje ona w sposób planowy, czy też w stanie nagłym, niedopuszczalne jest pozostawienie pacjenta bez opieki czy leczenia w trakcie pobytu w szpitalu w odniesieniu do występujących u niego schorzeń współistniejących, których nieleczenie może spowodować pogorszenie stanu zdrowia czy nawet zagrożenie życia, bez względu czy zachorowanie nastąpiło przed czy w trakcie pobytu pacjenta w szpitalu.
Za powyższym rozumowaniem przemawia również treść art. 20 ust. 1 ustawy z dniu 30 sierpnia 1991 roku o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r., Nr 14, poz. 89 z późn. zm.) stanowiący, że Szpital zapewnia przyjętemu pacjentowi świadczenia medyczne, produkty lecznicze i wyroby medyczne oraz pomieszczenia i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także treść Zarządzenia nr 69/2009/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 3 listopada 2009 roku w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju: leczenie szpitalne. Zgodnie z § 11 pkt 8 świadczeniodawca udzielający świadczeń opieki zdrowotnej w ramach hospitalizacji/hospitalizacji planowej lub "leczenia jednego dnia", zobowiązany jest do zapewnienia produktów leczniczych, wyrobów medycznych oraz innych materiałów niezbędnych do udzielania świadczeń zdrowotnych a także świadczeń towarzyszących, o których mowa w art. 5 pkt 38 ustawy o świadczeniach.
Jednocześnie w § 12 ust. 9 Ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, stanowiących załącznik do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 maja 2008 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 81, poz. 484 - zwane dalej "ogólnymi warunkami umów") wskazano, że osoby uprawnione na mocy art. 34 (uprawnienie do wystawiania recept w przedmiocie zaopatrzenia w leki i wyroby medyczne) lub 40 (uprawnienie do wystawienia zlecenia co do zaopatrzenia w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi oraz środków pomocniczych) ustawy o świadczeniach, nie mogą wystawiać świadczeniobiorcy w czasie trwania leczenia w zakładach opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych zleceń na środki pomocnicze i wyroby medyczne będące środkami ortopedycznymi oraz ordynować leków, który wydaje się być konkretyzacją przepisu art. 42 Ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 roku, Nr 136, poz. 857 z późn. zm.), zgodnie z którym lekarz orzeka o stanie zdrowia określonej osoby po uprzednim, osobistym jej zbadaniu (...).
Analiza przepisów prawnych regulujących analizowaną kwestię prowadzi do wniosku, że żaden przepis co prawda nie zawiera wyłączeń od bezwzględnego zakazu ordynowania leków oraz wystawiania zleceń na środki pomocnicze i wyroby medyczne będące środkami ortopedycznymi osobie przyjętej do szpitala, ale pacjentowi hospitalizowanemu NFZ finansuje całość świadczeń niezbędnych w ramach umowy szpitalnej.
Reasumując należy stwierdzić, że pacjentowi przyjętemu do szpitala lekarz POZ nie może wypisywać recept a w okresie hospitalizacji to szpital zobowiązany jest zapewnić mu bezpłatne leki i wyroby medyczne nie tylko pozostające w bezpośrednim związku z przyczyną hospitalizacji, ale też wszelkie leki i wyroby medyczne, które pacjent ze względu na stan zdrowia powinien otrzymywać. Niedopuszczalna wydaje sie zatem sytuacja, że lekarz POZ, działając na prośbę rodziny chorego, którego osobiście nie zbadał wystawia receptę na leki lub zapotrzebowanie na wyroby medyczne dla pacjenta przyjętego do szpitala. Zarówno odsyłanie rodziny pacjenta do lekarza POZ po recepty, jak i ewentualne wyrażenie przez lekarza POZ zgody na wystawienie recepty pacjentowi hospitalizowanemu na prośbę jego rodziny, noszą znamiona bezprawności.Z-ca Dyrektora ds. Medycznych
Lubelskiego OW NFZ
Marek Kokoszka
http://www.nfz-lublin.pl/aktualnosci_2010/komunikat_29_10_2010_01.asp
Lubelski Związek Lekarzy Rodzinnych - Pracodawców
ul. Zbigniewa Herberta 14
20-468 Lublin